Het Open Nederlands Kampioenschap Sailhorse van afgelopen weekend was mijn eerste NK in een zeilboot. Het kampioenschap liep volstrekt anders dan gedacht. Dat er erg weinig wind zou zijn, was al een paar dagen bekend. En dat je met weinig wind in een Sailhorse een genua (een grote fok) opzet was mij ook bekend. Dat je als fokkenist de genuaschoot in je nek moet leggen voordat je een spinnaker hijst of strijkt, maakt het voor mij als laserzeiler best lastig, want in een laser heb je niet zoveel lijnen. Als je die schoot vergeet in je nek te leggen en je haalt de spinnaker naar beneden, dan kom je bij een volgend rak hopeloos in de knoop.
Van Han van der Hoeven is het bekend dat hij een goede zeiler is, dus als we er een potje van zouden maken, zou het natuurlijk aan mij liggen.
Maar dat Han en ik de eerste start zouden missen, omdat we met de genua schoot en de spinnaker schoot in de weer waren (die verrekte dingen zaten verdraaid vlak voor de start) en ik de oranje wimpel voor een waarschuwingssignaal aanzag, hadden we niet voorzien. Die wimpel bleek de vlag te zijn om de startlijn aan te geven, dus die bleef hangen tijdens de gehele startprocedure. Sterker nog, hij benam al het zicht op de overige vlaggen. We keken nog eens op en zagen allemaal zeilboten aan de wind wegvaren. We startten zo’n 5 minuten achter de rest aan! Dat had ik nog nooit meegemaakt!
Na een spannende wedstrijd waarin we toch nog 13e van de ongeveer 20 boten werden, ging de volgende wedstrijd al wat beter. En de derde wedstrijd werden we zelfs tweede. Dat had misschien ook wel een beetje te maken met een ingewikkelde finishlijn en drie boeien. Op de VWDTP laser appgroep waren de laserzeilers vorig jaar nog tot de conclusie gekomen, dat als je niet snapt hoe de finishlijn ligt, je gewoon de boei moet ronden, alsof je de wedstrijd nog verder doorzeilt. Maar dat ging in dit geval niet op. Gelukkig zit Han niet in de laser appgroep en snapte hij direct waar de finishlijn lag. D’n Vliegende Brabander ook, en werd zaterdag nogmaals eerste. De onbetwiste kampioen.
Maar zondag werden de kaarten opnieuw geschud. We gingen pas het water op, toen er een regenwolk overkwam en er even wat wind verscheen. We startten, een paar haalden de finish… Na enige tijd verdween de wind weer en haalde D’n Vliegende Brabander de finish niet. De wedstrijd werd afgeblazen en de Brabanders kregen een DNF, net zoals de meeste andere boten. Maarliefst twee-en-twin-tig punten erbij! Die arme Brabanders! Han en ik werden deze vierde wedstrijd opnieuw tweede. De Kamikaze met laserzeilers Guido Sol en Arthur Kluppel werd deze vierde wedstrijd eerste.
Deze laatste wedstrijd werd dus afgeblazen en – ontdekten we even later – ongeldig verklaard! We peddelden naar de kant, want er was geen zuchtje wind. Na een verzoek om informatie bleek de wedstrijd alsnog geldig te zijn, en Han en ik werden met de Pas de Deux tot onze verrassing derde van het Nederlands Kampioenschap. Arjen Lanjouw en Hans Keulen werden met de Helter Skelter tweede en Arthur en Guido eerste.
Zo kunnen dingen soms gek lopen.
Ik kijk uit naar een volgend NK, waarbij er iets meer wind staat en de schoten niet overhoop liggen!
Carlijn
