We zijn er weer klaar voor !!!

Met dank aan alle vrijwilligers 🙏

De eerste tekenen dat het voorjaar in aantocht was, was de terugkeer van de Valken. Ergens in de loop van maart liggen ze zomaar voor het clubhuis te dobberen. Een week daarna kijk je over het meer en zie je ineens weer boeien liggen, fel gekleurd, want voorzien van een nieuwe laag verf. Het valt op dat het terras en de overige terreinen van VWDTP er plotseling wel erg schoon en opgeruimd uitzien: bankjes zijn fris geschilderd; steigers en slipway zijn schoongeborsteld; bomen zijn gesnoeid; de optimisten, pico’s en huurlasers liggen weer op hun vaste plekken en de recent nog smerige dekzeilen van die boten schitteren nu in de zon, want schoon gespoten.  Al deze ogenschijnlijk spontane veranderingen komen niet vanzelf. Een voorbeeld:

Eind maart voeren twee schepen uit. Het was een koude zondagmiddag, regen en hagel striemende tegen de ramen van het clubhuis. Beide boten gevuld met een illuster gezelschap VWDTP’ers in oliekleding, meewarig nagekeken door clubgenoten die net in het Vooronder een bijeenkomst hadden bijgewoond. Twee uren later liggen de boeien erin! Toeval?

Maar toeval bestaat niet … de vrijwilligers bij het volwassenen zeilen zorgen jaarlijks dat de Valken weer zeilklaar aan het terras liggen aangemeerd; de wedstrijdcommissie trommelt begin maart wedstrijdzeilers op voor het uitleggen van de boeien. De leden van het laser-onderhoudsteam worden door Jaap uit hun winterslaap gewekt om de 12 huurlasers gereed te maken voor het nieuwe seizoen; etc., etc. … te veel om allemaal op te noemen. In dit verhaal echter nog wel een speciale vermelding voor de volgende groep onzichtbare mensen:

Iedere woensdagochtend komt een bont gezelschap van mannen en vrouwen bij elkaar om aan de slag te gaan met alle noodzakelijke klussen om de gebouwen, terreinen, installaties, meubilair, zeilboten, hulpschepen en buitenboordmotoren in goede staat te houden. Ze doen hun werkzaamheden in stilte, zelfstandig en met veel aandacht en liefde, zonder overambitieuze managers die hen in de nek staan te hijgen (daar hebben ze geen behoefte meer aan). Er wordt met met veel plezier gewerkt, ook bij klussen die de meeste van ons als minder leuk zouden kwalificeren, want het werk moet wel gedaan worden. En ook het sociale aspect wordt niet vergeten: de vrijwilligersochtend wordt afgesloten met een gezamenlijke lunch. Hoewel sommigen na de lunch gewoon verder gaan. Een klus laat je niet onafgemaakt. Verbazingwekkend? Ja best wel.

En dan heb ik het hierboven alleen nog maar over de vrijwilligers die zich inzetten voor onderhoud van gebouwen, terreinen, havens en de omvangrijke spullenboel. Daarnaast hebben we onze horeca faciliteiten die moeten worden bemenst, is er een omvangrijke administratie die moet worden beheerd, moet er worden bestuurd, geregeld en georganiseerd, wordt er pr-bedreven, worden zeil-, roei- en zwemlessen verzorgd, worden er trainingen voor al die sporten georganiseerd, moet de ICT worden beheerd, organiseren we zeilen voor gehandicapten, vinden er regelmatig evenementen plaats, etc., etc. …

VWDTP drijft op vrijwilligers!!! Ongelofelijk zoals de vereniging jaarlijks weer op stoom komt om er voor iedereen een heerlijk watersport seizoen van te maken.

Best bijzonder zo’n cluppie !!!

Menno Kuiper