Voor een zeilwedstrijd heb je in principe maar drie boten nodig. Eén voor je om in te halen, en één achter je om voor te blijven. Natuurlijk is dat een egoïstisch uitgangspunt. Want alleen de middelste boot heeft dan een leuke wedstrijd. De nummer één moet de hele tijd verdedigend varen en heeft zodoende maar de helft van de lol van nummer twee. En de nummer drie heeft als drager van de rode lantaarn thuis wat uit te leggen.
Vandaar dat het de moeite loont om te proberen om zoveel mogelijk zeilers aan de start te laten verschijnen. Dan hebben er immers meer mensen iemand voor zich en achter zich, en kunnen er dus meer mensen genieten van de wedstrijd. Alleen de winnaar en de hekkensluiter hebben een wat minder leuke dag. Robbie heeft dat heel goed begrepen en had zich ten doel gesteld een groot veld op het water te krijgen. Zijn persoonlijke benadering werkte wonderwel en alleen mensen met een heel goede reden durfden zich niet in te schrijven. Alle mensen die normaal gesproken zouden afwachten of er wel voldoende inschrijvingen zouden zijn hadden zich al vroeg ingeschreven. Daardoor waren er veel inschrijvingen, waardoor iedereen die zich nog niet had ingeschreven zich ook ging inschrijven. Waardoor er dus nog meer inschrijvingen kwamen, waardoor…. enzovoort. Voor degene die het niet meer volgt: er waren veel (echt heel veel) Lasers op het water. Zelfs een aantal mensen uit de Randstad hadden de tocht naar het Paterswoldsemeer ondernomen.
De zondagochtend begon met een licht briesje uit het oosten dat later op de dag zou toenemen en draaien naar noord. Voor de leden van de Doordrijvers was de eerste wedstrijd even schrikken. Winddraaiingen van 30 graden, die wij heel gewoon vinden, waren zij niet gewend. Het duurde dus even voordat zij hun draai gevonden hadden, maar al snel wisten deze halfgoden uit het westen de meeste Groningers ver achter zich te laten.
De eerste twee wedstrijden werden zonder al te veel problemen gevaren. Na de finish konden we vrij snel weer starten, waardoor de standaard laserzeilers als eerste bij de lunch konden aanschuiven. Na de lunch leek de wind volledig weg te vallen. Gelukkig keerde ze na een poosje dobberen weer terug en kon de wedstrijd van start. Na een paar valse starts konden we weg. Er was wat verwarring over de baan. Het comité twijfelde tussen baan 7 en 8 en hoewel we uiteindelijk baan 7 gingen varen, besloot een kleine groep zeilers zich af te splitsen en baan 8 te varen. En bij de baan 7 vaarders was er onenigheid over de kant waarover de bovenboei gerond moest worden. Uiteindelijk voer iedereen de goede kant op en werd het een leuke wedstrijd.
Ruud Vos had zijn broertje afgevaardigd om de familie-eer te verdedigen. Marcel Vos zeilde samen met Wilmar Groenendijk (niet te verwarren met onze eigen Wilmar) en Rinse Ubbink in de top drie en deze drie heren lieten ook de rest van de dag niemand toe op het podium.
Kim Tan werd niet onverdienstelijk vierde. Daarna kwam Cesar Sierhuis uit Amsterdam, die ondanks een korte wandeling over de bodem van het meer bij de ondiepte bij boei Oost, zich als vijfde wist te plaatsen in het klassement.
Ook aan de achterkant van het klassement werd een verbeten strijd gevoerd tussen Elias Ott, Karel Haalboom en Ubel vd Werf. Zij speelden elkaar om beurten de rode lantaarn toe. Uiteindelijk waren het Rinse en Ubel die de eerste en de laatste plaats van het klassement innamen. Dankzij deze twee mensen had de rest een leuke dag.
Bij de Radial laserzeilers was het podium wat gemengder, wat wijst op een leuke strijd. Erik Visser, de uiteindelijke nummer acht, was op de eerste wedstrijd derde. In de top acht van het klassement wist bijna iedereen wel een keer naar het podium te varen. Zowel Hans Slijkhuis, Martien Zeegers en Piet Bankersen wisten een wedstrijd te winnen. Hans had het minste punten verzameld en mocht met de eerste prijs naar huis. Wie bij de Radials de rode lantaarn mocht dragen is helaas bij mij onbekend. De persoon in deze boot had zich zonder naam ingeschreven en kunnen we dus niet bedanken voor de leuke dag.
En als laatste natuurlijk alle lof voor het wedstrijdcomité, de rescue en alle mensen op de kant die mee hebben geholpen om hier een fantastisch evenement van te maken.
